Liście już zwiędły
Czy na kogoś czekasz?
Pewnie zaraz powinien przyjść?
Czas biegnie nie zwleka,
A Ty nie chcesz jeszcze iść.
Mijają lata słońca i ćmy,
I jeszcze jesień może jedna.
A Ty czekasz marzysz i... ,
Ta zaćmiona przeszłość wredna.
Mijają lata srebrne księżyce,
Gdzieś na dnie oka błysnął Twój cień.
Kolejny rok odcinają nożyce,
Następnych trzysta sześćdziesiąt pięć
mgnień.
Stoisz na wyciągnięcie ręki.
Tak jak przed trzydziestu laty.
Minione marzenia i słodkie udręki,
Gdzieś w dal odeszły pożółkłe daty.
A teraz choć jesteś blisko,
Jak jedna nić lecz zasupłana.
Pewnie to mało ale to wszystko,
To nasza miłość tak powikłana.
Wiersz jest dedykowany dla Niej i dla Niego. Gdzieś się odnaleźli, Po tysiącu lat.
Komentarze (7)
subtelnie....znacznie inaczej niż zazwyczaj; Podoba mi
się ...zdecydowanie +
delikatnie i subtelnie napisane na miłość zawsze jest
czas... pozdrawiam
prawdziwa miłość nie umiera, trwa na zawsze, ładny
wiersz, pozdrawiam ciepło :)
Miłość powikłana jak człowiek, bardzo mnie się podoba
wiersz, życi to mgnienie oby było dobre
wszystkiego dobrego
miłosc cie moze byc łatwa bo straciła by swój blask
piekny wiersz :)
Miłość jest wieczna i mimo upływu czasu ona trwa.
Bardzo subtelny wiersz.
ludzie się odnajdują to przenikanie dusz bo każdy z
nas ma swoją drugą połówkę Miłość ta prawdziwa jest
burzliwa i trudna i dlatego piękna Bardzo udany wiersz
jakby czekanie na znak Dobry +