Liście(jesionu)

smutno, ale bardzo obrazowo...

śliczny wierszyk:)

płakać tylko w miejscach dozwolonych, a świat z
nakazem,
może stanie się weselszy?
Pozdrawiam serdecznie

nieźle. ja ostatnio usunęłam liście kasztanowca ze
ściany.pozdrawiam@

Smutny wiersz.
Pozdrawiam:)

Smutny ale pięknie o przemijaniu. Pozdrawiam

smutne to odchodzenie , przemijanie ....
pozdrawiam - wiersz dobry:-)))

Liście jesionu są piękne a potem czeka je kaźń.
Smutny fakt. Pozdrawiam

Piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)

Poprawiłam na wzgórze,ale powiem czytałam i nie
zauważyłam(wybaczcie Aramena jest dziś w innym świecie
dziękuje:)

Wiersz przepełniony smutkiem.
Podobnie jak amnezja mam problem z ostatnim wersem.
Gdyby wiersz był mój napisałabym raczej "blisko
wzgórza Moria" lub "jak na wzgórzu Moria", ale może
czegoś nie zrozumiałam. Miłego dnia.

Tam jest ściana płaczu na wzgórzu Moria,dlatego takie
skojarzenie amnezjo:)

witaj Armeno:)
'skrzypiące blaszki rozgniatane koniuszkami palców
liścia lancetowatego' tak to czytam, bo trudno coś
rozgnieść jednym palcem, no ale ponoć w poezji
wszystko można.
Tak jak palce wyłaniają się z dłoni, chcąc coś
uchwycić i zamknąć w niej na nowo. Czy autorce chodzi
o samotność nie wiem ale to daje czytelnikowi
możliwość własnej interpretacji. Serdecznie
pozdrawiam.

Jesion, kojarzy mi się ze śmiercią.
Nie rozumiem formy "wzgórzu"
Pozdrawiam
:)

Pozdrawiam pięknie dziękuję za miłe słowa u mnie w
komentarzu,pozdrawiam