List

Do zsynchronizowanego serca, zgubionego we Wszechświecie

Nie wiem co mam powiedzieć
Napisać
wyprowadzić coś z siebie
Niby na smyczy, samopas, wolno

W środku się, we mnie, kolebie
To nie jest tak, że z uporem
Mozolnie kolebie na siłę
Lecz tak niezwykłe
subtelnie

Dla mnie są, wszystkie te chwile
Chwile dla liter, literek, znaków interpunkcyjnych, kredek, kredek, mazaków
Nie żadnych dóbr konsumpcyjnych Istna symbioza dwóch Światów

Zasłony zaburzają trajektorie moich myśli
Taka trochę izolacja od środka
W sumie darzę świat miłością
ale
ale
ale
ale szukam dopełnień
nie wyznaczników
samoistnych bytów galaktyk
nie wojen światów
siedmiomilowych butów

bla bla
zapętlam się
samo mi się rwie

ja w sumie jestem nieśmiałą kobietą
pewną siebie od środka

nic z mojego wyglądu nie predestynuje mojego charakteru może ciut
w niewielkim stopniu

Niezwykłe jest to co piszesz
piękne dla mnie
dlatego napisałam Ci i czasem powtórzę że sobie do Ciebie wzdycham

nie na siłę nie nachalnie tak świadomie banalnie powiem ci to teraz bo to istotny moment

jak o Tobie myślę że istniejesz
po prostu masz to wpisane
to dane do zbioru
zbiór żyje własnym życiem Ty jesteś sobą ja sobą jest interakcja

nasuwa mi się jedno że odległość i inni ludzie- to nic nie znaczy
tak sobie myślę nie straciłam zmysłów
tylko duszę

nie w tym znaczeniu tego słowa jestem dzieckiem wielkiego wybuchu
jak wszystkie inne dzieci tego samego wybuchu
mózg-mózg-serce-dusza
całokształt

Żyj dla mnie, Ja dla Ciebie zginę.

autor

Milusińska

Napisany: 2014-01-01 Dodano: 2014-06-08 14:49:31

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie