List do Boga

Nie suplikacja to, broń Boże,
to tylko list do Ciebie Panie,
a w nim słów kilka napisanych,
pod wpływem emocji, na kolanie.

Widzisz, mój Panie, ja tu na ziemi,
codzienność łykam jak pigułki,
te gorzkie, od bólu serca czasem,
i słodkie, te na wszelkie smutki.

Ty sobie w niebie na stołku siedzisz,
żadna Ci bieda nie doskwiera,
a mnie w tym padole, daję słowo,
zbyt często bierze jasna cholera.

Od tych nonsensów i absurdów,
a głowie się kręci jak karuzela,
był Rzym i gęsi, a tu Warszawka
i kaczki - bliźniaczki, lecz nie paralela.

Ty się tam raczysz filiżanką kawy,
w gronie aniołów uskrzydlonych,
a ja pośród armii oszołomów,
wypijam piwo, przez nich warzone.

Lecz nie myśl, że mam żal do Ciebie,
wszak każdy szczęścia swego kowalem,
lecz czasem mógłbyś dobry Boże,
zerknąć, co dzieje się z tym krajem.

I może mógłbyś mi powiedzieć,
czy jeszcze dożyję takiej ery,
że w moim kraju normalnie będzie,
bez nakręcanej sztucznie afery.

autor

Kajka

Dodano: 2007-08-30 12:31:43

Ten wiersz przeczytano 860 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie