List do dalekich

Napisałabym do was list, który noszę w sercu,
Gdybym znała wasz język...

Kiedy zasypiam – cieszy mnie ciepło miękkie mojej pościeli,
Choć wiem, że jutro zadzwoni zegarek
I każe iść do szkoły, spełniać obowiązki...

Wy jesteście daleko dalecy
W niedostatku i brudzie i trwodze –
Zapamiętałam twarze z ekranu telewizora
Pokryte kurzem i oczy pełne przerażenia
Tak smutne, że aż obojętne na własne cierpienie.
Zapamiętałam ręce, co wyciągają się i proszą
Opadają wzdłuż ciała zmęczone
Nocami niedostatku i strachu.
Usłyszałam nawet wiatr, który się tuła po zbombardowanych ulicach...

Kto wam pomoże nieść Krzyż?
Kto was uwolni od przerażającego potwora
Któremu wschodzące słońce każę wyjechać silnemu gąsienicą czołgów
I osaczyć ulicę smutną i niespokojną niewinnych zbrodniarzy?

Podobno wszyscy mają szansę, ale są dwa światy –
Mojej ciepłej poduszki
I waszego dzieciństwa potępionych od urodzenia.

...I cóż można powiedzieć o tolerancji?...

autor

Yumi

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-10-18 19:24:16

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie