List do Pana Boga...

Jakże niesfornym dzieckiem jestem Ojcze mój
i na prostej drodze życia nieraz się potykam,
bolesnym upadkiem ranię serce twoje,
a potem znów z wieloma pokusami się spotykam.

Tak trudno mi przestrzegać niektórych zasad twych,
a czasem nawet w słowa twe powątpiewam.
Nie potrafię rozmawiać z tobą pełnymi zdaniami,
tylko wzdycham sobie albo śpiewam.

Czasem gubię się w tym co się wokół dzieje,
dajesz mi swe znaki, a ja nie rozumiem.
I choć moje serce dobre jest i czułe
to całkiem posłuszną córką być nie umiem.

Mam tylko nadzieję, że kochasz mnie Tato
taką jaką jestem, z moimi wadami
i że mi wybaczysz każde me potknięcie
i poprowadzisz mą duszę dobrymi ścieżkami.

Oczywiście, że chciałabym być idealna, ale nie potrafię...Mimo czułego serduszka zbyt wielu pokusom ulegam i czasem poprostu nie wiem w którą iść stronę...Tak jak kiedyś napisałam w wierszu- drzemią we mnie dwie Jolcie...

autor

Jolcia

Napisany: 2006-07-23 Dodano: 2006-07-23 15:00:25

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie