List niemęczennika

Najdroższa Damo Serca Mego!

Piszę ten list do Twojej jażni,
bo chcę Ci szybko opowiedzieć,
a raczej pozwól, że wyjaśnić.

To znaczy tak, już się zabieram -
jak raz - do tego wyjaśniania.
Lecz proszę, ja się tu otwieram,
więc teraz milcz(!) i nie zabraniaj.

Bo widzę okiem wyobrażni -
jednym niestety, drugie ślepe -
że gadać chcesz, tytułem kaźni,
by pejczem słów przywalić lepiej.

Daruj mi życie - umysłowe.
Nie dżgaj mnie lancą kpin czasami -
tytułem filmu oszukana,
że wszyscy chcą być Chrystusami.

Ja nie chcę, chociaż wiersze piszę.
Na mnie nie działa to lirycznie.
Nadgarstki słabe - nie powiszę -
i nie wyglądam apetycznie.

Więc nie kładź zatem mnie na krzyżu,
wbijając gwożdzie słów okrutnych:
że, prawda, koniec, że już w ogóle,
bo jestem tak nieładnie smutny.

No smutny bywam, nie zaprzeczę,
potargan uczuć niespełnieniem.
Trochę też w latach, glosem skrzeczę.
O, i na bakier mam z sumieniem.

W sumie, jak tak się zastanowić,
sumienie jest nie takie miałkie.
Czasami tylko, jak coś walnę...,
jak ten mój list niemądry całkiem.

Ale po tylu dniach wspólnoty -
już prawie trzysta, niech policzę -
wybaczysz takie mi głupoty.
Daruj, bo bardziej się nabzdyczę.

Kończąc to długie wyjaśnianie -
wybaczam prosząc wybaczenia.
Po biskupiemu nam się stanie.
W miłości do mnie się nie zmieniaj.

autor

Galeon35

Napisany: 2016-01-15 Dodano: 2016-06-15 10:25:31

Ten wiersz przeczytano 1545 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Farsa Klimat Wesoły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie