„List wojenny”.
Piszę, że Cię nie kocham.
Choć to wcale nie jest prawdą.
Piszę, że o Tobie nie myślę.
Chociaż myślę o Tobie wciąż.
Piszę, że nie tęsknię.
Chociaż serce moje krwawi na myśl, że
odszedłeś.
W każdym Twoim liście, który do mnie
wysłałeś były dwa słowa, które zawsze mnie
cieszyły
„kocham” i „tęsknię”,
one zawsze mnie cieszyły ponieważ czułam,
że jesteś blisko,
że mnie kochasz,
że Ty spełnisz dla mnie wszystko o co Cię
poproszę.
Teraz już Cię nie ma ze mną,
i fotografie tylko przypominają mi o
Tobie.
Czemu tak się stać musiało?
Czemu musiałeś odejść?
Czemu kula z żelaza musiała przebić Twoje
serce?
I tak rozłąką już skarane.
Czemu tak się stać musiało?
Że grób Twój zarosły trawy.
I, że ani jednej świeczki nie zapalił
orszak cały.
Komentarze (7)
Wzruszyłam się
Pozdrawiam :)
Wzruszający wiersz... Pozdrawiam.
Wojna - kto ją wymyślił? Niestety człowiek, dla
skrawka ziemi zabijać ludzi, którzy wysłani nie mają
wyjścia.
Pozdrawiam Tewilla. Smutny wiersz ale zarazem
optymistyczny.
smutny przekaz - to nasza powinnośc pamiętać o
grobach bliskich...
pozdrawiam:-)
Chwala Tobie za ten wiersz...
Bardzo smutny wiersz, O takich grobach powinniśmy
pamiętać. Pozdrawiam.
dramatyczny (ale powinnością żywych jest zapalać
znicze na grobach bliskich)