Listopad

I co, Panie Człowiek,
Jak życie bez?

Brak słonym chłodem przejmuje, gdy starasz się go objąć pocieszająco.
Ujmujesz rękę i ignorujesz,
Jak bardzo jest nieczuły.
Bierzesz następne jest w ramiona,
Z garbem pogody ducha,
Zachwianą zgodą na kolejny brak.
Ech, Panie Człowiek, jakie to ludzkie.

Przez zdjęcie patrzysz w zaświaty,
Wznosisz kieliszek czystej za pomyślność braku,
Prosząc o wstawiennictwo tu i na zaś.
Potem wymiotujesz czas
I bierzesz na bary nowy dzień.

Jakie to ludzkie, Panie Człowiek!
Jakie ludzkie.

autor

Facetbuk

Napisany: 2019-10-31 Dodano: 2019-10-31 19:04:05

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie