Listopadowa Psychoanaliza

Listopadowy smutek, ale jak napisany! Słowa symbole,
przystanki na przemyślenia. Nietuzinkowy wiersz.

A gdyby tak jutra mialo nie byc? Pytania, pytania,
pytania...

A ja się boję piekła zapomnienia. Co będzie jeśli
nikt nie przyjdzie do mnie z zapalonym smutkiem?!

Obyśmy przychodzili tam jak najdłużej. Choć kiedyś i
tak to do nas będą przychodzić...

żyć ,żyć poprostu cieszyć się każdą chwilą każdym
dniem -a co mam bć to i tak będzie-pozdrawiam

bardzo ładny wiersz....porusza umysł i
duszę....pozdrawiam

Wszystko wyrażone w kilku słowach.
I to co mnie najbardziej ostatnio męczy: że wszystko
się kiedyś skończy.

Świetne.
I przede wszystkim tytuł mnie przyciągnął.
Pozdrawiam ;).

A co cię tak Marku w kwietniu dopadł listopad. Wiersz
jednak ma głęboką myśl; ile nam jeszcze zostało życia?
Nikt nie zna na to pytanie odpowiedzi.

Trzeba żyć , cieszyć się i nie myśleć o tym co nastąpi
, co może nastąpić. Pozdrawiam

Wszyscy idziemy w tym samym kierunku...e tam .. zycie
jest piekne i trzeba madrze wykorzystac czas.

Wiersz bardzo dobry Trafia w prawdę o życiu gdy
odeszli.Wyrazy uznania :)

Czas leci nieubłaganie, a koniec dla wszystkich
jednakowy. Lepiej o tym nie myśleć i żyć.