LITOŚĆ
Zagubiony taki jeden
Co z nim zrobić?
Nie wie Wiedeń
Raz się wydaję dobry
Raz całkiem niepodobny
Tak się go kochać chce
Że już w ogóle nie myślę
Acha.
Czasami psioczę
Wyzywam i z rękami kroczę
Patrzę jednak wnet
że to głupie że to siet
autor
PiotrB.Zawolski
Dodano: 2011-02-04 23:46:19
Ten wiersz przeczytano 866 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
hmmm... czytam i doszukuję się przesłania... to raczej
chwila i mieszanka myśli
ciekawa litość...z rekami w życie ...na tym polega
miłość ...na tym świecie ...bardzo ciekawa miniaturka
...pozdrawiam ciepło
Dobry wiersz.Zagubiona milosc.A to slowo panie
Januszu,to niemieckie.