lód

roztapiam się się jak lód

szukam powodu smutku

serce już zimne wciąż krwawi

czeka aż nadejdzie cud

to już nie te drzwi
przez które tak pewnie wchodziłam

szukałam swego miejsca
chyba nagle je straciłam

usilnie pukasz do serca moich bram

lecz nie wiem czy miłość jeszcze znajdziesz tam

gubię się w sobie nie znam powrotu

zarazem robię tak wiele kłopotu

opadam jak mgła nie widzę pomocnej
dłoni

nic mnie już przed tym nic nie uchroni

zamknięta na klucz nie powiem już słowa

to nie twój problem to moja trwoga

nikt nie wysłucha nikt nie zrozumie

nikt nie zauważa w tym potwornym tłumie

dwie osoby we mnie jazni rozdwojenie

pogarda dla siebie własne niespełnienie

autor

ninek

Napisany: 2006-12-04 Dodano: 2006-12-04 00:30:33

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie