Łódź

Po bezkresnej głębinie łódka sobie płynie,
ta łódź co tak płynie znana jest w całej krainie.
Wiatr fale wznosi, łódkę do góry podnosi.
Woda przelewa się przez burtę, jakby chciała zająć ją hurtem.

W łodzi ludzie wystraszeni i mokrzy,
o pomoc wołają, wioseł się trzymają.
Kapitan śpi, burzy się nie boi,
czy ktoś za tym stoi?

Kapitanie, nic cię to nie obchodzi,
że wody pełno w łodzi?
Czego się boicie? Może mi nie wierzycie?
Ufnością mnie nie darzycie?

Zatrzymał wiatry, uciszył wody,
nie będą już robiły szkody.
Z łódki słychać gadanie niesłuszne.
Kim jest ten, że wiatr i morze są mu posłuszne?



IM

autor

irenam

Napisany: 2016-12-28 Dodano: 2016-12-28 08:41:27

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie