łódź tonie

to podróż między Bogiem Słońca
a Hadesem,
na drogowskazach widocznie,
wszyscy byliśmy tak pełni uniesień

w rozpaczy daję nic,
bo tyle, ile znaczy chwila,
tyle i mówi koniec

choć kamiennymi drogami
stąpam by ranić bardziej ból,
to wszystko inne
nie wyznacza swych granic

gdzieś taniec jest porywający dusze
jak wiatr zapowiada nocą gorących
uczuć suszę
i gromki śmiech na sali
istnieje w okół splątanych rąk błądzących
falą, gdy łódź zatonie

i ta myśl tonącego wbrew woli,

gołym okiem serce nie dostrzeże
czego rozum zrozumieć nie potrafi

autor

szaremajtasy

Napisany: 2008-01-03 Dodano: 2008-03-01 01:01:31

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie