London Eye

Wiersz ten dedykuje mojej siostrze ciężko pracującej w Londynie...To dla ciebie Madziu

Pożegnanie, łzy widoczne przez ciemne szkła,
Widać lepiej w domu, nic nie ciągnie do wielkiego miasta,
Uściski, słodkie słówka, czas na drogę, cisza…
Wielkie miasto blisko, tunel minięty, bluzka ciasna.

Londyn mgła spowiła, piętrusy przejechały drogę,
Długi most widać, za nim wielki zegar, mroczność,
Co sprawia, że ludzie wracają, na ulicy stawiają nogę?
Konieczność, praca, czy polepszenie bytu, który daje w kość.

Tęsknota daje znak, łzy po policzkach ciekną,
Czy aby zrozumieć, trzeba wyjechać?
Rodzinę opuścić, świat poznawać, po co biegną?
Wymuszone życie w biegu…na ludzi najechać

Wolnego trochę, na życiu skup się, to ważne jest…
Czy materialna żądza po świecie ludzi roznosić musi?
Nasze życie my decydujemy, kariera szybka, to nie test…
Pieniądze, władza, siła i wzbogacenie, ot co nas kusi.

Piękne zabytki, historia na wyciągnięcie dłoni,
Cóż z tego oko nie widzi wszystkiego,
Kradzież i poniżenie, do tego nas każdy nakłoni,
Nadzieja, matka głupich, Oko miasta wielkiego.

Londyńskie oko widzi wszystko,
Lecz tylko to, co chce widzieć,
Nigdy ludzkich uczuć i trosk, nigdy…

autor

Szefol

Napisany: 2004-02-05 Dodano: 2004-06-23 15:45:39

Ten wiersz przeczytano 1196 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Obrazkowy Klimat Pesymistyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie