LOS

Między nieba błękitem i tą ziemią czarną,
szare dni mijają, "nad marnością marność".
Życie niczym w grudniu, toczy się po grudzie,
to co osiągamy zdobywa się w trudzie.

Ono nie rozpieszcza, nie daje zbyt wiele,
miłość może zawieść oraz przyjaciele.
Troski pokonywać trzeba w samotności,
tak dni upływają do późnej starości.

Jedynie rodzina, która nas rozumie,
wskaże dobrą drogę by nie zginąć w tłumie.
Bądźmy za to wdzięczni, płaćmy ciepłym sercem,
inaczej zginiemy w życia poniewierce.

Manewrów jest tysiąc, gdy gry nieskończone,
świat taki ogromny, człowiek jest jak pionek.
Każdy dzień nieznany, bierzmy co los niesie,
za to niech zapłaci życia złota jesień.

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2019-05-07 Dodano: 2019-05-07 08:52:46

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie