Los zapisany w gwiazdach

zadumałam się ...

Bo życie to sól, słodycz i wiatr... a cel wszyscy
mamy ten.. sam.

Nie uciekniemy od przeznaczenia zapisanego w księgach
tajemnych. Ciekawy wiersz skłania do zadumy i
refleksji. Pozdrawiam cieplutko :)

To co w gwiazdach jest zapisane to tak jak amen w
modlitwie...a Ty Teresko uchyliłaś nam rąbek tajemnicy
która Twoją rodzinę oplata i tak jak wspominasz
przyjdzie czas mhmmmmm ponieważ zawsze w Polskiej
historii są takie czasy że My Polacy płaczemy nad tym
że jesteśmy Polakami...Pozdrawiam serdecznie:)

Owiewa cie ciepły wiatr buszu, w dłoniach przesypujesz
czerwoną ziemie, ucieka miedzy palcami, to, minuty,
godziny, całymi latami. Wiatr historii zawiał tobą i
rodziną sposób szczególnie okrutny, gdy czytam twoje
słowa wiersza staję się smutny.
Mój rodzić jak prawie wszystkich ślazaków do
niemieckiej armii powołano, kto sie sprzeciwił - pod
mur i go chowano.
Byłem małym rozumnym chłopcem, ale mnie to
bolało>Matka dostała wiadomość ze gdzieś w tajdze
pod Moskwa zginał i tutaj uśmiech na twarzy ,ża
Hitlera i wielkie Niemcy a on nawet po niemiecku nie
potrafił mówić .
Mnie los oszczędził , jestem u siebie w domu, ciebie
zagnało życie, delikatnie wyszłaś z domu'
Wiesz pisało twoje serce - piękne jest ono - może w
poniewierce.
Moja skrzynka -bolekzaja@op.pl

Każde pokolenie ma zapomniane "Syberie", przeszywające
ciała i dusze wichry...
A Ty przypomniałaś!
Pozdrawiam :)

Jakze trudny byl los wielu Polakow....
Ci co sie urodzili po II wojnie swiatowej wobec
poprzednich pokolen sa szczesliwcami,jak ja....
Serdecznie pozdrawiam.

Uwazasz,ze los nasz zapisany jest w gwiazdach?To
oznacza ,ze nie ominie nas
przeznaczenie.Zabrzmialo optymistycznie.+++

wiersz super! mądre słowa zawarłaś w tym wierszu!!

Pozdrawiam Tesss :))

Ot i cała prawda, wszystkim nam przyjdzie nie
wcześniej, to później spotkać się z tymi, co odeszli z
tej ziemi ."za horyzont odchodzą kolejne dusze
kształty bez formy cienie bez barwy
przekraczają niewidzialny astralny próg
kamienny wazon ciągle się rozrasta" cyt aut.Smutne ale
prawdziwe i nie mamy na to najmniejszego wpływu
Tereniu. Serdeczności dla Ciebie.

Niestety,twoj tekst jest proroczy

Też mam takie wrażenie, że losy ludzkie zapisane są w
gwiazdach:) Ta nadzieje na spotkanie, powoduje, że
znośniejsza staje się myśl, że i nam kiedyś trzeba tam
się udać:) pozdrawiam.

kamienny wazon ciągle się rozrasta...wiersz przez
pryzmat osobistych refleksji przypomina o tragicznej
historii Polski ,ciekawy

Tereniu:) nie będę płakać, jak się spotkamy..ale do
tego czasu to jeszcze ho,ho:)) to sobie powspominamy
jakie piękne życie było. Głowa do góry i ciesz się tym
co jest:) Życzę optymizmu pozdrawiając cieplutko i
oczywiście miłych snów. Ale u Ciebie pewnie dzień:)))

Smutny wiersz, ale, gdy sie spotkamy, to nie po to,
zeby plakac :)