Los zwodniczy

Rozmarzony, spotkał mnie cios zwodniczy
Dalej żyje w mrzonkach, pełen słodyczy
Gotów jestem stanąć przed samym bogiem
Przyrzekając, ze kocham ciebie, jak żar jak ogień

Jeszcze dziś tuliłaś me piersi obejmowałaś szyję
Szeptałaś słowa ,ze kochasz póki ja w zdrowiu żyję
Będziesz obok zawsze nie będziesz czuć cierpienia
Serce twoje jak ciepły wosk, a nie z zimnego kamienia

Nie prosiłem o wiele, by znaleźć skuteczny sposób
Nie szukałem natchnień w śród wielkich eposów
Wertowałem księgi, albumy starych fotografii
Pragnąłem znaleźć ścieżkę by do veny trafić

Szukałem zrozumienia u ciebie pięknej kobiety
Dla ciebie było ważne każde moje słowo poety
Obsypywałem ciebie słowem jak piękne podarki
Przyjmowałaś słowa pieśni, moją miłość bez skargi

Jaki grzech popełniłem, ze stałaś się jak skała
Czyżby tobie najmilsza woda do głowy uderzyła
Moje słowa poezji wypowiadam oniemiałym ustom
Stoisz obok mnie, smutna, moja kartką z poezją pustą

Stoję nieszczęśliwy obok ty dziewczyno z cudną urodą
Opuszczasz mnie, czy wrócisz zmieszana moją szkodą
Mój niemy płacz, bezsiła w pięknie wyrzeczenia
Odchodzisz veno, moja dziewczyno, me życie się zmienia

Świta poranek w oczach migoczą szmaragdy zielone
Blask pereł, słowami poezji ognie wzniecone
Ten przykry sen, purpurą nowych słów okrywam
Na stole lampka wina, toast ?wróciła ukochana vena
-ukochana dziewczyna

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-10-16 Dodano: 2011-10-17 09:04:25

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie