z losem się swym rozwodzi…
ścieżki ci gubi plany pozmieniać lubi życie utrudni
Kto piękną szumną młodość
zatracił z lat upływem?
Kto nie potrafi prosto
śmiać się – wpada w rutynę?
Marzenia gdzieś roztrwonił,
miłość na drobne zmienił,
z losem się swym rozwodzi
a na swe szczęście zrzędzi.
Kto szlak zdobywców wspomni
i kręte ścieżki życia?
Kto przyzna się, że zbłądził?
Gdzie ból porażek spływa?
Na lata winę zrzucasz,
na pamięć którąś stracił,
Lecz ta pamiętać zmusza,
żeś swe marzenia zabił.
Usiadłeś na tapczanie
i w ekran pusto patrzysz,
lecz sklejasz wciąż na jawie
dźwięki fantazji – czary,
Refleks księżyca słaby
zamieniasz w garść szafirów
i łączysz wierszem w pary,
– do uśmiechu zaświtu.
2008-08-13
Komentarze (20)
PIęknie i prawdziwie. Należy całe życie się radować,
nie bez przyczyny Bóg rozdzielił ludzi na starszych i
młodszych. żadnego tam "a ta dzisiejsza młodzieżż!"
pozdrawiam
Piękny wiersz, prawdziwy... Zmusza do refleksji.
Pozdrawiam
Bardzo dobrze poprowadzony wiersz, starannie dobrane
rymy, utrzymany rytm no i tręść zawiera mądrosci
życiowe.
bardzo piękny wiersz...tak trudno przyznać się do
błędów..
refleksje, rozliczenia i tyle prawdy w tym wierszu -
napisany szczerością i zadumą- edukacyjny.
wiersz taki z nutką zadumy nad życiem o minionych
dniach ,o młodości .ale uśmiech pozostał i to sie
liczy -brawo gratuluję pięknego wiersza
piekny wiersz madre slowa zmuszaja do refleksjii
Piekny wiersz, bardzo poetycko o przemijajacym czasie
/ tu sie zamyslilam / Ale wierrze ze jeszcze wiele
dobrego los na twoj temat wymysli ... Uklon
Piękny wiersz,z przyjemnością się czyta,tyle w nim
ciepła.
Nie ma rutyny. Jest usmiech. Dobry wiersz. Dla mnie.
Kto przyzna sie że zbładził ? ... na lata wine
zrzucasz - sama mądrość. Piękny wiersz skłaniający do
zadumy i refleksji nad swym życiem.
Super forma - czyta się jednym tchem, treść
przemyślana zadziwia mądrością.
zaduma nad życiem pytania... i... nieme odpowiedzi...
rzeczywiście rozliczeniowo...
Cała prawda o życiu? Prawdopodobnie mimo że każdy
sprawę z tego zdaje, trudno z młodością się rozstaje,
dlatego marzy na papierze i w eterze, tak oto
człowieku ciebie starość bierze, a człowiek na to - u
mnie w sercu lato.
hmm....połowę marzeń zrealizowałeś jestem tego pewien
,nie da się wszystkich,życie je koryguje ...ładny
wiersz
wiersz refleksją jest każdy bowiem zgubił coś po
drodze Wiersz dobry brawo!