LOT
Wiersz otrzymał "wyróżnienie" na fb - "Warsztaty weekendowe - posłuchać starości".
Nasze życie to samolot,
bo na starcie zaraz warczy.
Przez to uszy często bolą,
czy paliwa mu wystarczy?
Od narodzin do skonania,
trwa historia tego lotu.
Są sukcesy, dokonania,
ale nie brak i kłopotów.
Młode lata się wspomina,
jest uroda, są marzenia.
Imponuje blond dziewczyna,
brak nam tylko doświadczenia.
Życie to ciekawa powieść,
co dzień rozdział bywa świeży.
Ktoś posłucha i się dowie
rzeczy, w które trudno wierzyć.
Gdy nadejdzie życia jesień,
na swe ścieżki dzieci wkroczą.
Co nam wtedy los przyniesie,
by nie płakać ciemną nocą?
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2020-01-06 18:13:51
Ten wiersz przeczytano 678 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Refleksyjny, bardzo ładny wiersz.
Dobranoc:)
Nasze życie to samolot
Czasem stary czasem śliczny
Częściej smutny i ponury
Niźli ginekologiczny
Przepraszam za ten dopisek
Twój wiersz na plus pozdrawiam:)
Bardzo ładny, refleksyjny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Niezmiennie mądrze piszesz.
Ciekawe porównanie życia do lotu,
co do pytania na końcu, gdy dzieci wyfruną z gniazda,
można realizować swoje pasje np : podróżować, śpiewać,
pisać, malować, czytać, słuchać koncertów, w końcu
mieć czas dla siebie, co prawda dobrze by było, żeby
dzieci rodziców odwiedzały i o nich pamiętały, dając
znać np, mailowo czy telefonicznie również, przykre
jest, jeśli tego długo nie robią, msz...
Na stare lata, tak poza tym najważniejsze, by było
zdrowie, a jeśli ono jest to i zajęcia się znajdą.
Pozdrawiam, dobrej nocy życząc Janie.
Młode lata jak samolot przez życie mnkną, a te stare
wędrówką na piechotę są... Pozdrawiam.
Różnie w jesieni życia bywa, najczęściej się wspomina.
Samych dobrych wspomnień w 2020 roku
Historia życia zawarta rymem w kilku zwrotkach.
Podoba mi się
Pozdrawiam
Jeśli nagrodzony nie będę do budowy się odnosił. Do
merytoryki tak gdyż o rzeczach wiemy zatem nie ma
potrzeby wierzyć. Może zdarzeń? Rytmiki nie psuje:)
Dobre przesłanie wiersza!
Pozdrawiam Janku :)
Piękna egzystencjalna metafora