Lot ku słońcu

Koniec ze wszystkim, co dawało ułudę.
Koniec z radością tych chwil.
Znów wolny ptak do niebios leci,
Za nim struga łez niebiosa zalewa.
Leci sam, przez wszystkich zdradzony,
By słońce ujrzeć i spłonąć w promieniach,
By doznać rozkoszy tak pięknej śmierci
I dostać tą chwilę, której tak pragnął.

Szukał jej wśród jemu podobnych,
Lecz fałsz otworzył mu oczy.
Siła do lotu – siłą cierpienia,
Napędem łzy, wylane skrycie.

Oskarżony, zniszczony wyrwał się z niewoli,
By z wiatrem polecieć ku słońcu.
Jak Ikar marzenia swe spełnia,
Lecz wie, że zginie w płomieniach.

autor

draco

Dodano: 2005-02-06 17:13:40

Ten wiersz przeczytano 732 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie