loteria

dwa słowa dziwnie tańczące w szklanej bezmyślności
morze ognistych spojrzeń w tym samym kierunku
niedokończone freski wychodzą naprzeciw
beztroskie po trzykroć wyniosłe

fala rozbija łeb o brzegi codzienności
myśli od zimna skute jak dwie sople łzawe
kryją szaniec miłosnych uniesień bezgłowych
wznosząc toast co płonie za własną enklawę

ach pozamykać wrota przeozdobnych smutków
i brodzić po kamieniach z twarzą umazaną
wymieść myśli upadłe niechcianych aniołów
iść przez życie do skutku drogą okłamaną.

autor

jarek k

Napisany: 2009-07-28 Dodano: 2010-08-19 19:18:01

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie