[ lubię ]

Lubię być - nieprzytomną
bo tylko wtedy krzyk waszych dróg
wycisza się w powolnym ruchu
nie wyrywając mi odłamków
moich jezior

a strach nie ugina się
i nie topi,
a ja wiem - że bez rąk,
cieżko się pływa

i nawet jeśli ktoś
rzuci koło ratunkowe,
nie będzie wstanie
go chwycić i zacisnąć
by złapać oddech

lubię być nieprzytomną
i z zamkniętymi oczami
wpadać w głąb snów

tak dalej od słońca
tak dalej od świata
- dalej od siebie...


jeszcze parę
kilometrów
i kilka sekund
a zapomnę jaki kształ
miała moja twarz

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-01-27 09:55:48

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie