Lubię wiatr
Osiodłać wiatr i gnać na nim, gnać!
W dal...
Tam, gdzie zielone łąki.
Tam, gdzie lasów zmierzwione czupryny.
Jednym skokiem przeskoczyć góry,
obłoków tnąc strukturę.
Wzbić się wysoko ponad morzami,
nad błękitną ich krainą.
Zobaczyć świat, a potem...
Choćby w skrzydłach Wiatraków zginąć!
Lub wyjąc rozpłynąć się w koronie drzew.
- ... Warto było!
Napisany;2007-05-27
Komentarze (5)
Cudne przyrodniczy wiersz.
Pewne rzeczy zawsze mają w sobie coś, że chce się
powiedzieć "Warto było" :) Pozdrawiam serdecznie +++
I zapominać, to , co tak boli lub mocno trzyma przy
ziemi. Zawsze warto z wiatrem pofrunąć w piękno
świata.
Przesyłam moc pozdrowień.
Dokładnie tak, bo tam w górze jest wolność.
Pozdrawiam :)
Dusza wędrowca się odezwała.
Miłego wtorku:)