Lubuszaninie!

Z tomiku "Miasta mi bliskie" - wiersze, legendy i troszkę z historii o 16 miastach (odstępuję po koszcie wytworzenia)

Kiedy przyjdą zabrać ci dom,
ten w którym mieszkasz – twój własny kąt,
powiedz im – Boże broń, idźcie stąd.

Losy tej ziemi szły z rąk do rąk; grabież
łupieżców, odsprzedaż. Wiosną zakwitał
Lechitom pąk, jesienny owoc zabierał cesarz
albo król Czech.

Flamandzcy tkacze uczyli jak lepiej żyć,
jak włókno pozyskać ze lnu, potem sukno i chmiel
– nowy życia był cel,
jedwabniki w kokonach i piwo w salonach.
Była władza Habsburgów, jak też i
Branderburgia miała tu własność przez lata.
Losu jednak pokotem, przynależność do świata godnie trwała,
gdy w Prusach znalazło się miasto.

Kiedy landy łączono w jedno państwo niemieckie,
siłą rzeczy i wolą też niebios, nasz Świebodzin dzisiejszy
o tym wie każde dziecko, nazywany był wtedy Schwibus.

Jednak koło historii tor zakreśla ciekawie,
do korzeni wróciły te ziemie.
Gdzieś pod Jałtą na Krymie - Churchill, Stalin i Roosevelt,
w imię zwycięstw i klęsk, przy kawusi z karafką
dali światu nową mapkę;
zachodnią kreskę graniczną przerzucili
za Babimost – po Frankurt nad Odrą / Słubice

Szczęście jednak wątpliwe, bowiem w ekwiwalencie
Grodno, Wilno, Kijów i Lwów przesunęli na wschód.

A więc drogi mieszkańcu, pięknej Ziemi Lubuskiej,
jak najbardziej dziś jesteś u siebie.
Dbaj o swoją codzienność zasadź drzewo,
płódź syna i swą przyszłość odnajduj w tej glebie.

autor

mariat

Napisany: 2016-04-16 Dodano: 2016-04-16 09:50:08

Ten wiersz przeczytano 6242 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie