Lucky (II)

O czym myślałeś pisząc pierwszy wiersz,
spłonął wstydliwie, zanim zdążył
pożółknąć papier, czy już wtedy o ucieczkach
gdy brało górę przeczucie, że nigdy, nic

i nikt. Kolejne były niezależne, determinacja
by doprowadzić metaforę do końca, niech słowa
mają wreszcie pojedyncze dno, choćby takie,

co świtem zagląda z butelki. Ile jeszcze powrotów
do niedokończonej bajki.

autor

Trepifajksel

Napisany: 2017-12-25 Dodano: 2017-12-25 20:24:07

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie