Ludzie
Ludzie są jak płatki śniegu
Spadają obok
Topniejąc w powietrzu
Nie pozostawiają nic
Prócz mokrych plamek
Na skórze
Ludzie są jak liście
Zmieniają kolor zanim jeszcze
Spadną ze swoich drzew
Nie pozostawiając nic
Prócz organicznej materii
Która zgnije
Ludzie są jak wiatr
Który przelatuje obok twarzy
Raz głaszcząc a raz uderzając
Nie pozostawiając nic
Prócz pragnienia dotyku
I chęci uwolnienia od niego
autor
KamilG.
Dodano: 2014-09-12 21:25:02
Ten wiersz przeczytano 518 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Ciekawy wiersz chociaż smutny.Pozdrawiam:)
Bardzo trafne spostrzeżenia i porównanie, wielkie
tak:) pozdrawiam
pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawe refleksje i porównania.
Na duże TAK:)
Pozdrawiam serdecznie.
Dobrej nocy życzę:)
podoba mi się,
prawdziwie, nawet z tą przewrotną puentą;) pozdrawiam