Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Ludzie Lodu

moje życie się już skończyło-
śniegiem owiane zwłoki
zamarznięte łzy ostrymi krawędziami raniące policzki,
moje życie, a ta wieczna męczarnia dobiegnie ostatecznego końca.
bezszelestny spacer po skrzypiącym lodzie
płaczące, śnieżne kwiaty nad usypanym ze śniegu lodowym grobem
i miłość uśpiona w sercu, co rada podnieść człowieka z ziemi
tak smutno się było z nią rozstawać, wbijając jej sztylet zimny w pierś
bo nie uchronisz mnie od nadchodzącego lata,
bo echem twych pieśni jestem
i śpiewam w raz z wiatrem i gałeziami trzeszczę
nie jednio jeszcze czeka tą potepioną duszę
nie jeden jeszcze grób usypią i uśpią w tobie twe wilcze instynkty
by zabrać całe szczeście i śniegiem okryty świat twój.
i nie staniesz nigdy do walki umarły aniele
bo skrzydła twe zamarzły
strącili cie w lodu otchłanie-
twoi drodzy przyjaciele....

z dedykacją dla mojego Kamila

autor

Merenwen

Dodano: 2005-12-04 14:12:40
Ten wiersz przeczytano 678 razy
Oddanych głosów: 0
Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Przyjaźń
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »