Ludzie ludziom
Pola śmierci w Kambodży 1.7 - 2.3 mil ludzi Wielki głód na Ukrainie 6 - 7 mil ludzi Holokaust - około 6 mil ludzi
Poza kręgami świadomości,
puchar istnienia sączy krew.
Porozrzucane ludzkie kości
na całym globie bielą się.
Głosy milionów krzyczą w niebo
niemą wymową martwych ust,
zatkanych dawno zbitą ziemią:
"Gdzie byłeś Boże, gdy szliśmy w dół"
Nad mogiłami wiatr powiewa,
prysły marzenia, zniknęły sny.
Lecz wiatr wciąż nadal o nich pamięta,
bo wraz z popiołem rozwiewał dym.
autor
Slavo
Dodano: 2013-01-29 16:54:20
Ten wiersz przeczytano 1085 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
witaj,ostro piszesz to dobrze,bo rodzi się ciągle
aktualne pytanie czy człowiek to brzmi dumnie,ukłony
Tu Bóg nie zawinił. Dał ludziom wolną wolę a że czasem
człowiek zachowuje się jak bydlak, to nic na to nie
poradzisz:(
Pozdrawiam.
Bardzo poruszajacy temat ubrany w równie poruszające
słowa
tak, to przerażające, że ludzie ludziom... bardzo
poruszający wiersz
Tytul jest najlepszym komentarzem ..pozdrawiam
Ładny, ale smutny.. Pozdrawiam
tak, ludzie ludziom.
pozdrawiam:)+
Dziękuję Jaleku za zwrócenie uwagi... Wymsknęła mi się
spacja:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ciekawy, ale mroczny!
Pozdrawiam serdecznie:)
Smutne, ale prawdziwe...
Pierwszy wers - "Poza"
Smutny wiersz, ale najgorsze jest to, że temat wciąż
aktualny.
Rytmiczny wiersz..czytając przypomniała mi się poezja
Baczyńskiego...
Cisną się słowa: ,, Ludzie ludziom zgotowali ten los
,,. Dlaczego?!