Ludzie z popiołu

Wiersz napisałam zainspirowana piosenką Maryli Rodowicz "Łatwopalni"...

A my, ludzie powstali z popiołu,
w swej obojętności bezkarnie niewinni.
My, ludzie z zamarzniętymi sercami,
od innych tak, bezsensu inni.

Spalamy się co dnia na nowo,
by objąć okruszek niepoprawności.
My, ludzie z wrażliwymi palcami,
nie widzimy sprawiedliwości.

A my, ludzie powstali z nocy,
w głupocie swojej zawstydzeni.
My, ludzie bez żadnych skrupułów,
tak naprawdę, nic nie wiemy.

Ale tacy sami ludzie jak my,
potrafią marzyć i na jawie śnić.
Tacy sami jak my potrafią
się cieszyć i prawdziwie żyć.

Tacy sami, a jednak całkiem inni,
z uśmiechem zadowolenia na twarzy.
Tak, to są oni, poeci, pisarze,
ich świat, o którym każdy marzy.

autor

Kornelia

Napisany: 2005-05-12 Dodano: 2005-05-12 17:53:22

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie