Ludzka natura

Wybaczyć...wybaczysz...wybaczenie...

Nie sztuką jest zadać ból
Sztuką zadać jest wieczny ból rozrywający serce, duszę, ciało na strzępy tęskniące do siebie bez ustanku
Każda łza dowodem Twojej skuteczności
Zimna ziemia, ciężki kamień
Nóz z łoskotem upada na zakrwawioną podłogę
Polne maki tracą kolor dojrzałego wina
Widzisz przerażenie w gasnących już oczach
Przecież to naturalne chcieć posmakować wroga
Kosztować z oddaniem najmniejszy grymas cierpienia
Tak, jutro nie będziesz pamiętał
Nie patrz na mnie z obrzydzeniem
Widzę Twój lekki uśmiech i trzęsące się ręce
Masz taką samą odwagę
Sznur wciąż ciepły, pętla coraz bardziej przeszkadza
To jedna z niewielu przyjemności...

Dasz się zabić....

autor

Głos z szafy

Dodano: 2004-07-30 14:00:28

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 71

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie