Ludzka pustynia
Samotne serce
dopadła pustka
wędrowiec pustynny
smagany losem
liczy ziarenka piasku
pozostałe do przesypania
w klepsydrze czasu
minuty dopełniają godziny
gdy wehikuł nadjedzie
ruszy w drogę niewiadomą.
Samotne serce
dopadła pustka
wędrowiec pustynny
smagany losem
liczy ziarenka piasku
pozostałe do przesypania
w klepsydrze czasu
minuty dopełniają godziny
gdy wehikuł nadjedzie
ruszy w drogę niewiadomą.
Komentarze (7)
Bardzo wymowne, znam ten ból. Takie wiersze mnie
zatrzymują i dają wiele do myślenia. Pozdrawiam
alleluja :)
Smutny ale ładny...pozdrawiam cieplutko i wesołych
Świąt Wielkanocnych:)
Refleksyjny wiersz. Samotność nigdy nie będzie naszym
sprzymierzeńcem.
Pozdrawiam i życzę zdrowych i pogodnych Świąt
Wielkanocnych:)
Marek
smutno u Ciebie.
Niech radość wypełni Twoje serce w tym świątecznym
okresie.
Smutno.
Zdrowych i Radosnych Świąt :)
Po śmierci człowiek nie będzie już sam.
Dobry wiersz.
Zdrowych, pogodnych oraz refleksyjnych Świąt
Wielkanocnych życzę Tobie i Twojej rodzinie. :)
No cóż? Drogę zwykle sami sobie wyznaczamy.
Tylko dlaczego tego co chcemy często nie mamy?
Tak wiele od nas przecież zależy,
dlatego warto w lepsze jutro wciąż wierzyć.
Fajny, smutny wiersz o samotności.
Wesołych Świąt :))