Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

LUDZKA ŚLEPOTA

Gdzieś z oddali nas dochodzi
Gorzki płacz smutnego serca
Gdzieś z drugiego końca tęczy
Przez mgłę zwątpień - żal doręcza

Dzięki niemu metr po metrze
Odnajduje życia różne strony
Widzę dobrze, świat co krzyczy
Ranny krwią zalewa dawne groby

Głos mi opowiada legendę za legendą
Pokazując czystą fikcję: dobro, honor, piękno

Zobaczyłem świat zielony
Śpiewem dzieci wolnych żywy
Żeby potem znowu ujrzeć
Teraźniejszy obraz krzywy

Żeby widzieć ból, cierpienie
Dzieci deszczem łez zraszają ziemie
Ojciec - wojna, matka - zamach
Niczym zdjęcie zabrały płomienie

Drugi obraz kręgu świata
Szanujący innych, bliźnich
Bóg, honor, ojczyzna kochana
Tak w hierarchii rządek czyni

Dla kontrastu obraz smutny
Z pytaniem innym - dla odmiany
Gdzie Bóg?? Nie - gdzie jest kasa
Świat na przekór nią mamiony

Teraz pytam - a łzy w oczach
Czemu sam nie widzę tego?
Czemu anioł musi uczyć
Człowiek - ślepy, nie widzi niczego

autor

szafa

Dodano: 2005-02-12 00:22:24
Ten wiersz przeczytano 429 razy
Oddanych głosów: 14
Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »