Ludzkie marionetki
"Nie żyje się na próbę! Nie kocha się na próbę! I nie umiera się na próbę! To wszystko dzieje się. tylko jeden raz w życiu." Nie igra się z miłością
Ludzkie marionetki ...
Odstawione na półkę zapomnienia
Z wypaloną duszą i sercem z kamienia
Z czasem pokrył je gruby kurz
A ich marzenia zostały zgniecione
Niczym płatki róż...
Kiedyś były bliskie, potrzebne,kochane
Lecz z czasem stały się zbędne i
niechciane
Być może kiedyś ktoś miło je wspomni....
A może też o nich nigdy nie zapomni?
Zapewne straciły już dawny blask
Bo zakpił z nich człowiek
Resztę zabił czas.....
Lecz trzeba z nich tylko zetrzeć kurz
Okazać trochę zainteresowania
lecz czy tak jak kiedyś
Będą zdolne do kochania?
Znosząc tyle bólu smutku i upokarzania?
Może tak a może i nie
Bo zmienił je czas
smutek i łzy.......
Nigdy juz nie będą takie same
A cierpią tylko przez to
Że chcialy być szczerze kochane.....
„Miłość jest największą słodyczą i największą goryczą na ziemi”-
Smutniutka
Komentarze (17)
To prawda ze najbardziej boli kiedy ktos kogo kochamy
odstawia nas na polke i traktuje jak zbedna
rzecz.Trafnie to ujelas w swoim wierszu piszac ze
traktuja nas jak marinonetki a czlowiek pozniej cierpi
latami i nie zawsze jest zdolny zeby sie pozbierac i
na nowo pokochac.Szczera prawda szkoda tylko ze zawsze
cierpi ta strona ktora naprawde kocha.
Wielka potrzeba ludzkiego serca kochać i być kochanym
jeżeli nie ma miłości stajemy się wyp[alonymi
marionetkami. Pozdrawiam
marionetki .. to przemawia za cały wiersz ... brawo))
Naprawdę super wiersz!Ładnie piszesz
Czytając Twój wiersz nie mogłam pohamować
łez.Napisałaś całą prawdę prawdę. "...A cierpią tylko
przez to
Że chciały być szczerze kochane....." To mnie
najbardziej poruszyło.
Masz racje z miłością nie można igrać.
Marzę, myślę, ciągle śnię
z moich zmyśleń stworzę Cię.
Czuje ból w Twoim wierszu ,ale wszystko przemija
pamietaj czas lekarzem.
...zakochany...zawsze zostanie marionetką....miłości i
serca...nie ma na to rady....
Tak to prawda,że ludzie czasem zachowują się jak
marionetki,są tacy sztuczni,pruderni i klamliwi,ale
cóż nic na to nie poradzimy..pięknie..
Lubie porównanie ludzie-marionetki. Dużo bólu w tym
wierszu ale w ciekawych słowach i metaforach :)
pragnienie milosci tkwi gleboko w kazdym czlowieku
lecz nie zawsze dane jest by kazdy ja zaznal....ladny
choc smutkiem przepelniony wiersz
ilez prawdy w twych slowach, ilez aluzji do zycia...
czlowiek jest tylko aktorem, na scenie zycia
piękny i mądry wiersz... mamy jednak szczęście, że
jesteśmy zmienni... czy jak kto woli zmienia się nam
stan ducha... i oby jak najszybciej nam się
zmieniało... na lepsze... chociaż... smutek piękne
wiersze pisze...
Trochę żaru w serce, sama możesz wyjść z kręgu
zapomnienia. Autorka za dużo pesymizmu włozyła w ten
wiersz. Przeraża mnie, że mogę być odstawiony na
półkę.
Smutny wiersz,kazdy z nas ma cos z marionetki ale czas
leczy rany i serce znów ozywa.
Ładnie ujęłaś temat, często jest tak w życiu, trzeba
w porę to dostrzec i zapobiec, nie poddawać się. Ale
to wszystko zależy od indywidualnych cech człowieka.
Aha -co budowy wiersza, jeśli wersy lecą z dużej
litery, to powinny być wszystkie, a jeśli tylko zdania
to ja bym stosowała znaki przystankowe.