Ludzkie problemy

Budzik zadzwonił o stałej porze
Znów dzień zaczyna od kawy
Na ten ból głowy nic nie pomoże
Od rana ma te objawy

Lał w siebie trunki mocno zmieszane
Z dawna owiane złą sławą
Oczy przepite jeszcze zaspane
Nie patrzą dziś z taką swadą

Powieki schładza kostkami lodu
Jakby to miało coś pomóc
Korzyść jest taka z użyciem chłodu
W oczy nie spojrzy nikomu

Miecz Damoklesa wciąż wisi nad nim
Przez hałas więdną mu uszy
Wytłumaczeniem to nie jest żadnym
Więc kłamstwo nas nie poruszy

Z tego pragnienia już ledwo żyje
Majątek by dał za łyk piwa
Zimne z lodówki w końcu wypije
Ostatnio zbyt często tak bywa

Ile już razy to zapowiadał
Że skończy z nałogiem picia
Był jakiś powód że znowu przegrał
Chyba ma coś do ukrycia

Choroba ciało tak zniewoliła
I uciec od niej nie może
Kochana żona go opuściła
Bez niej mu nikt nie pomoże

Nie chcąc ciężarem być dla rodziny
Na most stalowy się wdrapał
Do rzeki rzucił czując się winnym
I ostygł do życia zapał

Stojąc przed Stwórcą niebiańskie bramy
Nawet się nie uchyliły
Powagi grzechów nieprzejednanych
Uczynki cne nie przebiły

Gdy zimny pot mu spływał po plecach
Piekielnym podszyty strachem
Pan drugą szansę duszy zaleca
Pod ziemskim znowu jest dachem

Czy przez sen tylko czy na jawie
Poznawał swe przeznaczenie
To nie jest ważne że w tej wyprawie
Życie swe poddał ocenie

Nie czyń drugiemu co tobie niemiłe
Przecież to żaden nie jest grzech
A ty się nawet nie wysiliłeś
Słysząc szyderczy ludzki śmiech

Czy to tak trudno dobrem nagradzać
W niełatwym czasie pandemii
Gdy wirus każe nam się odgradzać
Od wszystkich ludzi na ziemi

Sumienie winno wspierać bliźniego
Jutro ty będziesz w potrzebie
Serce na innych otwórz kolego
Braterstwa nie ma bez ciebie

autor

owiga

Napisany: 2021-03-19 Dodano: 2021-03-19 14:13:22

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie