Ludzkiego umysłu nie rozgryziesz

"Ludzkiego umysłu nie rozgryziesz".
31.03.2021r. środa 11:23:00

Ludzkiego umysłu nie rozgryziesz
To taki najtwardszy orzech,
A nawet kamień.

No i buduje się tam wizja
Nowego obywatelskiego,
A może post-imperialnego mocarstwa.

Z koroną
Typu Covid!!!

Tak jakiś ktoś z zapalnikiem
Bawi się w Pana Boga
I chce czuć sie Panem życia i śmierci.

Jednak wszystko do czasu,
Do czasu kresu jego doczesności.

Czy nasza wewnętrzna aparatura
Długo jeszcze będzie podtrzymywać
Funkcje życiowe?

Są już tak bardzo przesuwane
Granice natury i człowieczeństwa,
Właściwie już się zatarły,
Już ich nie ma.

Na ziemi spopielone zgliszcza!

Natura człowieka
Płynie jak lawa
I wybucha nieustannie
Jak nowe ognisko pandemii.

Linia horyzontu
Jest tylko umowna
I tylko przypomina nam,
Że coś kiedyś tu czy ówdzie było!

Pandemia śmiercią
Gotowa kąsać każdego.

Otwieram i przymykam powieki
I tymczasem
Muszę znów odpocząć
Od tego wszystkiego, co wokół.

Miło mi, że jesteście :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2021-03-31 Dodano: 2021-04-01 11:32:43

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie