ludzkość
zmarszczka na tafli wody
oddala się
za nią następna przemija
przeszłość nie jest niczym więcej
niż wspomnieniem przypływu uczuć
miłości wciąż pierwszych
radości i szczęścia
upadków i wzlotów
zazdrości i zdrady
przemocy i wzgardy
na ulicach wrze
postacie w przestrzeni czasu
nienawidzą się wzajemnie
w obronie miłości
i wolności
religijnych przekonań
i praw człowieka
to ludzie
wracają do domów
kąpią dzieci
przy wspólnym stole
dzielą się chlebem
w innym miejscu
głodny zasypia na gołej ziemi
ukrywa głowę przed gradem kul
*dziwny jest ten świat*
gdzie w szczelinie jawi się światło
widoczne a niewidzialne
a zaślepieni miłością własną
błądzą w ciemności
autor
Roxi01
Dodano: 2020-08-08 09:46:33
Ten wiersz przeczytano 2322 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
Bardzo dobry mądry przekaz - taki dziwny świat i my
błądzący ...
pozdrawiam
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie ...
I cóż mam powiedzieć - masz rację, to fotografia dnia
naszego.
Wszystko idzie zgodnie z planem...
Błądzenie jest chyba wygodniejsze
Pozdrawiam
Pozdrawiam serdecznie ...
Tak, dziwny jest ten świat.
Świat ludzkich spraw".
Bardzo dobry wiersz. Ważny.
Świat jest piękny w okazałych szatach fauny i flory.
Od nas samych wiele zależy, jak postrzegamy swoje
życie na ziemi i ile dajemy z siebie, żeby nam i innym
żyło się jak najlepiej.
Miłego dnia, Roxi :)
zainteresował mnie ten wiersz
zainteresował mnie ten wiersz
Wspaniały wiersz, poruszajacy i potrzebny.
Pozdrawiam serdecznie:)
Dziękuję Sławomir.Sad - bardzo mi miło i również życzę
miłego weekendu :)
Fajnie Ciebie dzisiaj tutaj zobaczyć. :)
Życzę Tobie miłego weekendu.
Ci, co błądzą w ciemności czynią przy tym wiele zła.
Niech dostrzegą światło w mroku.
Udany wiersz.
Pozdrawiam Elu. :)
Miłość potrafi zaślepić... Pozdrawiam serdecznie +++
Też czasem myślę, że ten świat jest dziwny i
niezrozumiały :(
Pozdrawiam serdecznie Roxi :)