Łukasz...

Mojemu kochanemu synowi Łukaszowi...

Rannym ptaszkiem zawsze byłeś,
autkiem, piłką się bawiłeś...
Trawki i pianki się bałeś...
Klockiem programy zmieniałeś...
Siuśków skosztowałeś z nocniczka...
Pyzate miałeś policzka...
Ugryzła cię "niedobla mufa"...
Do babci woziła cię ciufa...
Cały Clemastin wypiłeś...
W supersamie się zgubiłeś...
Szwy z buźki ci ściągałam,
opatrunki po oparzeniu zmieniałam...
Byli piłkarze na sprężynkach,
potem boisko, potem M.K.
Byłeś cichy i strachliwy,
zawsze ambitny i sprawiedliwy...

Wie czego chce, czego szuka...
Ma swoje zdanie...To ŁUKASZ.

To są wspomnienia najmłodszego dzieciństwa...Łukasz ma teraz 18 lat.

autor

Jolcia

Napisany: 2002-12-24 Dodano: 2006-03-10 10:12:33

Ten wiersz przeczytano 16716 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie