Luksor!

Dla wszystkich wędrowców ;)

Myśl to szczera,
i jest nieważne, że jutro niedziela,
Posłuchajcie co zrobię teraz!


Hejka wszystkim! Tak, to ja Oktawia! Mam zaszczyt zrelacjonować wam kolejną wyprawę! Pierwszą w nowym roku! Z tej okazji wszystkiego dobrego. Luksor – miasto w południowym Egipcie, na prawym brzegu Nilu, w miejscu południowej części starożytnych Teb, oddzielone kanałem od części północnej, zwanej obecnie Karnak. W starożytności zwane egip. Ipet-resejet – "Harem Południowy". Nazwa miasta oznacza dosłownie: "miasto pałaców". Ponoć arabscy najeźdźcy z VII wieku, widząc wszystkie świątynie mieli pomyśleć, że są one pałacami królewskimi stąd miałaby wywodzić się nazwa – wiem co myślicie, zapowiada się ciekawie i gwarantuję, że tak będzie. Miasto to nazywane jest często największym muzeum świata na świeżym powietrzu ze względu na ruiny kompleksu świątyń w Karnaku, świątynię Luksoru oraz niezliczoną liczbę starożytnych posągów, świątyń i krypt
Tomek Sarevok został wezwany do jakiejś ważnej sprawy w Kairze. Musiała być to poważna sprawa bo zabrał ze sobą Magdę i Asię. Tak dobrze kombinujecie, na tą misję wyruszyć musiałam solo. Dosłownie w ostatniej chwili wytargowałam aby dzielna jaguarzyca Łapa jechała ze mną.
Przechodząc do rzeczy, ja uzbrojona w długi łuk zawieszony na plecach i katanę szefa przypiętą do pasa, tak wiem co myślicie, okrutna jestem, że zabrałam ją Tomkowi, ale on ma jeszcze maczetę, dodatkowa mam jeszcze kamizelkę kuloodporną i mały pistolecik ukryty nie powiem gdzie...
Kiedy przybyłam na miejsce szczęka opadła mi ze zdziwienia, była to grupa terrorystów, która, okradała świątynie i plądrowała krypty – przynajmniej z tego co jeszcze można było splądrować, reszta była w muzeum. Przy wejściu leżały dwa ciała zastrzelonych strażników, których pozbawiano broni, więc nie wiem w co byli uzbrojeni. – Jednego byłam pewna, nie mógł to być wesoły oddział Zenobiusza Taliba bo stary Zenobiusz jest w szpitalu więziennym bez możliwości poruszania się. Jaki bylmoj szok kiedy na turbanach bandziorów zobaczyłam słynne "Z". Tylko jak to możliwe?
– I co ty na to, dzielna Łapo? – mruknęłam pod nosem i poprawiłam grzywkę.
Ale przyuważyłam taliba, dość młodego, gdzieś tak przed trzydziestką, w szacie szefa oddziału. Jego broda była uformowana w czarny szpikulec niby sztylet na gębie. To było nie możliwe, a jednak prawdziwe, to był syn starego Zenobiusza o imieniu Siergiej paskudny typ.
Natychmiast i bez przedstawienia się wkroczyłam do akcji skacząc wzwyż i odbijając się od kamiennej ściany krypty, w które płonęły jasno dwie pochodnie zatknięte po przeciwnej stronie ściany, odbiłam się robiąc salto w powietrzy jednocześnie dobywając katany szefa. Następnie jak maszynka do szatkowania mięsa zrobiłam z odnóżami jednego taliba z bazuką, wyglądało to tak jakby ktoś go wsadził do pasa prosto do miksera – wiem brutalnie, ale musiałam to zrobić by tamci zaczęli się bać. Reszta terrorystów rzuciła broń i inne przedmioty i zaczęła w popłochu uciekać. Dzielna Łapa wskoczyła na jednego i pazurami go poharatała pozbawiając klejnotów, ale nie zębami tylko humanitarnie pazurem jak żyletką wykastrowała szybciej od chirurga. Siergiej uciekał najszybciej z wszystkich, wskoczył na skuter piaskowy i już go nie było... Zostawiając resztę swojej brygady głąbów.
Wojskowi wszystko posprzątali a ja z Łapą wróciłam następnego dnia do Maroka. W Agadirze generał już musiał donieść Tomkowi co nawyprawiałam bowiem kręcił głową z uśmiechem od ucha do ucha gdy mnie zobaczył.
– Ty miałaś jechać na misję, a nie urządzać rzeźnię – rzekł Sarevok. Machnęłam ręką na na to mrucząc, że to są szczegóły...
Nagle świat się zmienił. Byłem w Teatrze małym w Tychach, przez tą wizję ominął mnie cały spektakl, ale jakoś nie żałuję. Wujek Stefan był ze mną to mi opowiedział, że moja przygoda, a właściwie Oktawi, była sto razy lepsza od tego spektaklu. Będąc w domu napisałem pierwszą przygodę w Nowym roku. Wszystkiego dobrego kochani! – a rogu pokoju zaszczekała Tequila co chyba też miało oznaczać życzenia.
Do następnej przygody hej!

Bo moc wyobraźni to dar, a kiedy mu zaufasz, to zobaczysz jaki to wielki dar.

Nigdy nie rezygnuj z marzeń, bo to, że coś nie dzieje się teraz, wcale nie oznacza, że już nie nadejdzie!

Dziękuję za wszystko co dobre i złe, dziękuję za każdą uwagę i radę, dziękuję, że w ogóle jesteście!

autor

sarevok

Napisany: 2020-01-04 Dodano: 2020-01-04 17:18:53

Ten wiersz przeczytano 1636 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie