Lulaj ze Jezuniu...ironia losu?

W czasie Swiat zwrocmy uwage na tych samotnych,nieszczesliwych i bezdomnych...na tych,ktorzy nie maja dokad pojsc na wigilijna kolacje...

Wigilijna noc ...

...
Oczy zaszklone
jakby niewidzace...

cialo dygocace...

serce ciepla zlaknione...

Z butelka w reku
(jako kaloryfer)
zasnal
na osniezonej lawce
w ciemnym parku
bezdomny...
samotny...
...
oszroniona
szara twarz...
na niej
zamarzniete
strugi lez...

z kosciola grzmialo:
"Lulaj ze Jezuniu"

ironia losu....

nieprawdaz?

Otworzmy serca,wyciagnijmy pomocna dlon zamiast przebiegac obok udajac,ze nie widzimy...

autor

senna

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2007-12-22 21:51:15

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie