lunaTik

/melanż/

nie mów mi że słońce
już dla nas nie świeci
księżyc chociaż z lodu
rozpromienia twarz

nie dostrzegasz ciepła
w srebrzystej przestrzeni
przecież to ten uśmiech
który dobrze znasz

* * *

ściŚlejRzeczUjmuJąc

śmieję się jak wariat
i szepcę pod nosem
mogłeś być kimkolwiek
ale jesteś mgłą

czasem kroplą rosy
na liściu się stajesz
ale znacznie częściej
opadasz na dno

tak już mam ze sobą
z kondensacją par
kiedy ściśnie mocno
w mig zmieniam swój stan

autor

mroźny

Napisany: 2007-08-01 Dodano: 2013-08-01 04:44:16

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie