Lustro....

Widzę siebie gdy patrzę na ciebie
Widzę swoje oblicze
Gdy patrzę w szklane odbicie.

Na ścianie w pokoju
Lustro zawisło.
Czyste, przejrzyste
Nowością zabłysło.
Zawisło po to
By prawdę mówić.
Urodę poprawiać
I wnętrze zabawiać.

Widzę siebie gdy patrzę na ciebie
Widzę swoje oblicze
Gdy patrzę w szklane odbicie.

Każdy kto wchodził
Przeglądał w nim siebie.
Zerkał ukradkiem
W tę szklaną nakładkę.
Uśmiechał się czasem
Lub miny stroił.
Pytając odbicia
Kto przed nim stoi?

Widzę siebie gdy patrzę na ciebie
Widzę swoje oblicze
Gdy patrzę w szklane odbicie.

Lustro zazwyczaj
Odpowiadało.
Proste i skromne
Uwagi dawało.
Czasami jednak
W zadumie wisiało
Myśląc z powagą
Kogo odbicie widziało....

Widzę siebie gdy patrzę na ciebie
Widzę swoje oblicze
Gdy patrzę w szklane odbicie.

shanel1

autor

shanel1

Dodano: 2007-04-26 08:19:19

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie