Luzy w miłości...

Księżyc swe lico wolno rozjaśnił
gwiazdy migocą, słychać wołanie,
to puchacz sowa, gniazdo opuścił
aby rozpocząć – pohukiwanie.

Przepiękna nocka się zapowiada
milkną odgłosy dzwonu kościoła,
stworzony nastrój też tu potrzebny
księżyc wysoko, pachnie jemioła.

Spacery parek w siebie wtuleni,
ramiona pulsem drgawek objęte,
usta coś szepcą, ci rozumieją...
urywek z filmu których tu więcej.

To nie to samo jak ja przed laty,
gdy spokój wrócił krótko po woju,
wciąż zakochany po same uszy...
trwały w miłości, tęskny spokoju.

To był początek wielkiej miłości,
bez wandalizmu i cięcia ławek...
miłować czule, w blasku księżyca,
tak piękny dawniej, był to obrazek.

autor

Henio

Napisany: 2015-02-03 Dodano: 2015-02-03 18:22:48

Ten wiersz przeczytano 1654 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie