ŁZA

W domu wśród czterech ścian zmęczenia
łza –samotnica po policzku spływa
Szorstkością pergamin skóry rozrywa
Wstępuje w mury klasztoru cierpienia

Kamieni wiele w tej małej przestrzeni
I pieśnią niedokończoną wciąż duszę ciemięży
I zrywa szaty z twych osieroconych ramion
I chce cię utopić-czy ona zwycięży?

Nie musi choćby nawet tysiące razy przeplatała rzęsy wasze, bo z otchłani można się wynurzyć, na skrzydłach Feniksa rozpaczy uciec

autor

katharis

Napisany: 2007-04-24 Dodano: 2007-04-25 00:03:09

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie