Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Łza o domu


Coraz więcej ludzi
chciałabym spalić czasami.
Coraz więcej mostów
odbudowuje myślami.

Jak morze szerokie
wspomnień gęste lasy,
wokół mnie żal i smutek,
tęsknota za tamtymi czasy.

Wyciągają swe ręce,
ciągną za nogawki.
Wyglądają zza rogu
mej pięknej, czarnej kanapki.

A ja wzrok odwracam,
tłumaczę, jak głupia,
jam zakochana,
już nie tu moja dusza.

Choć trzyma mnie daleko
jeno własna głupota
i własna wiara
że ktoś mnie kocha.

Choć drzwiami trzasnąć
tak byłoby warto,
a na wspomnieniach obwiązać
wstążkę z kokardką,

jak prezent,
móc pisać je dalej.
Powrócić do domu,
mej okolicy tak ukochanej.

Podziwiać niebo
tak jasne i czyste,
drzewa za oknem
stojące od zawsze, ojczyste.

Docenić wszystko co miałam,
nie zdając sobie sprawy
jak bardzo
ach bardzo kochałam.

I ja wciąż mogę,
one wciąż czekają.
Lecz miałam żyć tutaj,
w dodatku wyjść za mąż.

autor

Kejti

Dodano: 2019-03-04 16:12:29
Ten wiersz przeczytano 669 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

MariuszG MariuszG

Na życie jak na obraz trzeba spojrzeć czasem z
dystansu. Wtedy widzimy co ważne a co mało ważne.
Pozdrawiam

valanthil valanthil

Taki romantyczno-renesansowy z formy. Może się
podobać. Ciekawy tytuł, jakby łza była formą
literacką. Czemu nie.

krzemanka krzemanka

Czytelny przekaz: o tęsknocie, która nie opuszcza
emigrantów.
Pozdrawiam:)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »