ŁZY SŁOŃCA

Dla tych co cierpią z winy innych

Słońce źródełko istnienia
Otulasz nasz świat spowity krzywdą
Pięknem czarujesz, dajesz nam siłę
Ty widzisz wszystko zło i dobro ludzkie

Czemu więc nie zapłaczesz nad rodzajem ludzkim
Łzy nie uronisz nad Ziemią
Bo świat okrutnie jest poukładany

Gdzie ludzie ranią się nawzajem nie tylko słowem
Gdzie małe dzieci wrzuca się do Wisły, lub obcina się im głowy
Gdzie kobiety się gwałci a ich szacunek opluwa
Gdzie nie szanuje się starszy

Ludzie sami doprowadźicie się do zagłady!
Bo ziemia nie chce już widzieć waszych czynów
A słońce łzy uroniło nad. tym padołem
Powstańcie drzewa rośliny
I pokażcie ludziom ich winy

Bo nie litości, albo oni albo ja
Świat w którym jest tyle zła
Po co istnieć ma

By większe krzywdy rodzić na niebie
By krew zrosiła naszą ziemię
Bo miliony już leżą martwi

Słońce płacze nad tym padołem

autor

AndrzejM

Napisany: 2006-11-07 Dodano: 2006-11-08 09:45:25

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie