M...

Za życiowy sens...

I wreszcie otworzyłam moje serce.
I wreszcie powiedziałam to co czuje.
I wreszcie moja dusza jest spokojna.
Choc pusta....

I choc łza spada z oka tak jak perła,
I choc me usta posiniały
I choc sie dowiedziałes prawdy
To koniec...

Lecz to nie koniec znajomosci.
Lecz to nie koniec jest przyjazni.
Lecz to nie kres jest spojrzeń w oczy,
To miłosci.

Nadzieji promień zgasł już dawno
Ale przychodze od niechcenia
W te miejsca gdzie bylismy razem.
Dla przypomnienia.

Bo dałes memu życiu wiele,
Bo dałes życie mi na nowo,
Bo byłes zawsze gdzies obok...
Kochany...

I teraz jest kto inny tutaj.
I mi zastapił inny Ciebie.
Ale pamietaj, bo zawsze bedziesz mym przyjacielem...

M;*

autor

Irish_Night

Napisany: 2007-04-01 Dodano: 2007-01-04 23:39:37

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie