Ma siła

O wodo!
Jakże bym chciała
rzucić sie w Twą otchłań zapomnienia,
przyoblec się w Twój spokój
i wtulić się w Twe lśniące ramiona.
Jakże bym chciała
w twych głebinach
usłyszeć tę głuchą pieśń syren
i stać się jedną z nich.
Jakże bym chciała razem z Tobą udać się do Krainy Horyzontu,
pójść świetlistą drogą
do blasku świata bram
i wraz z Twymi powietrznymi braćmi kreślić niebios wieczny szlak...

Wodo... Bądź mą ucieczką!

autor

altisia

Napisany: 2006-08-31 Dodano: 2006-08-31 20:18:06

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie