Machina

Pomiędzy świata barwami , pomiędzy świata drogami , w blasku dnia , w jedności nocy gnamy jak obloki ,
gnamy ku przyszlości nie znając jej .
Gnamy jak ptaki jak życie i czas dając
siebie i swój świat , lecz gdy znikamy
tracimy wszystko
popadamy w zapomnienie w jakieś zamyślenie i nic nie pozostaje prócz błękitu obłoku , prócz gęstości świata ,
monotoni barw i placzu dnia .
Znikamy jak kwiat roży , znikamy jak piękno które i tak powróci bo taki jest sens życia, sens istnienia człowieka.

Dla wartości życia dla pamięci ku niezapomnieniu ku wartości ludzkiego istnienia

autor

henry1603

Dodano: 2006-07-25 18:34:26

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie