madonna brzemienna

"Kochając się jesteśmy samotni, kochając się jeszcze bardziej - jeszcze bardziej jesteśmy samotni. To nas łączy."

pod dłonią nieba
pęk szorstkiej trawy
opadał jak kosmyk włosów
w nieznośną bezsenność

nie muszę wołać
sprawdzam rysy twarzy
bez twoich smukłych palców
wytarte jak stare polichromie

z madonną brzemienna
siedzącą w nogach łóżka
w nocnej koszuli moich lęków
spraw tylko żebym popłynął żywicą
w zielonej ciszy lasu

nie zamykajcie tabernakulum
tyle jeszcze komunii przed świtem

ciało chrystusa
ciało chrystusa
ciało chrystusa

10/11/07

autor

Amadeusz

Napisany: 2007-11-10 Dodano: 2007-11-10 22:40:27

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie